Auteur: Dorine Kok

Paquito is een echte flirt. Paquito houdt van andere dieren en vooral van andere ezels. Op onze wandelroutes heeft hij dan ook een paar favorieten. Eén van die favorieten is een zielige aftandse grijze ezel die op een postzegel woont achter een huis. Als we er langs lopen moeten we persé even bij haar gaan kijken en ons best doen dwars door het hek te lopen om zo dichtbij mogelijk te komen. Het is vreselijk … Lees verder...

Ja je leest het goed. Het is om ellendig van te worden. Afgelopen maanden lijkt wel een aaneenschakeling van zwak ziek en misselijk. Eerst ga ik in juli weer eens fijn “door mijn rug”. Als dat weer hersteld is krijg ik een aambei. Vervolgens zwaar verkouden of grieperig om dat af te toppen met een fijne buikgriep. Tot zover een korte samenvatting. Je zou bijna denken dat ik een zwak poppetje ben met veel te … Lees verder...

Daar zitten we dan als hernieuwde groot grond bezitters. Hoewel dat groot nogal meevalt. Laten we het houden op grondbezitters. Dat klopt tenminste. Twee jaar geleden wisten we al dat we twee jaar zouden moeten wachten. Eind 2022 zou de kogel door de kerk gaan en al die tijd zagen we langzaam de veestapel in de koeienstal verminderen. Pas nog werden er weer drie afgevoerd. Er zijn nu nog 6 koeien. Een kudde van niks … Lees verder...

Waar is dat feestje? Hier is dat feestje! Marthe en Roger, de ouders van Gilbert en Sylvie, zijn dit jaar 70 jaar getrouwd. Geen sinicure. Hoewel voor hen een scheiding niet in het woordenboek staat, moet je toch ook maar oud genoeg worden. Respectievelijk 94 en 93. Dat moet gevierd worden.

Al een paar maanden geleden zijn we uitgenodigd en sinds die tijd gaat het over bijna niks anders. Er moet dan ook nog een … Lees verder...

Op ons nog maagdelijk terrein staan kinderboompjes. Kleine appelboompjes, perenboompjes en kersenboompjes. Dat is het lot van opnieuw beginnen op een kale vlakte. Die nog piepjonge boompjes hebben in verhouding nog best een goede oogst geleverd. Oneetbaar uiteraard want een hagelstorm in juni heeft de appels in aanleg meteen verminkt. De kersen waren nog meer pit dan kers maar dat mocht de pret niet drukken. De belofte voor een volwassen fruitbomentuin is blijven bestaan. Dank … Lees verder...

Sinds het begin van deze zomer hebben we er weer een kleine uitvreter bij. Ik heb het natuurlijk aan mezelf te danken. Bij de buren hoorde ik al een tijdje wat katten gemauw en toen ik ernaar vroeg bleek dat Gilbert nog vergeten was een aantal kittens naar de eeuwige jachtvelden te helpen. En die liepen nu boventallig maar wat rond te miauwen. Met een bezwaard hart kwam ik ermee thuis. NEE! Zei Theo meteen. … Lees verder...

Het is alweer even geleden dat je me zag op deze manier en ik val maar meteen met een persoonlijk dingetje in huis. Ik heb ook geen aanleiding en geen inleiding. Meteen hups met de billen bloot. Een aambei dus. Het kriebelde en het jeukte, ik wist niet hoe ik het had. Ik stond net naast de hoefsmid gebogen over Paquito naar de werkzaamheden te kijken maar de afleiding was nogal alarmerend. Ik kon geen … Lees verder...