Wat ik deed, doe, en ga doen…
Of het nu komt door alle kaarsjes die zijn aangestoken, door alle schietgebedjes die de ether in zijn gestuurd of gewoon omdat ze de steak haché zo lekker vond, in elk geval is Flora weer terug. Samen met een grote zak pillen en de restanten van de steak haché.
De verbouwing van de stal is ook weer ge-updated : foto-blog… Lees verder...
Dit wordt een zielig hondje verhaal. Spoiler alert: Ik kan alvast verklappen dat het einde nog ongewis is. Dus de tranen hoeven nog niet gedept te worden maar de feestneus kan ook nog niet op.
Het dream team is terug! Het heeft even geduurd maar we hebben nu echt een aanval op de stal gedaan. Kees is gekomen om de eerste echte zware werkzaamheden mede op te zetten. Om een begin te maken. En wel met het achterste gedeelte waar vroeger of eigenlijk nog niet zo heel lang geleden, de kalfjes stonden. Dat wordt mijn atelier. Mijn werkplaats. Mijn danszaal, sportzaal, yogaruimte, trampolinezaal. Een normaal werkmens zou van boven naar 
De hele week kachelen we, en met name Theo naar de bouwmarkt om materialen te halen. En ook om materialen bij een kennis weg te halen. De koeien hebben meer te zien dan wanneer ze buiten in de weide zouden staan. Ze blijven nog 
maar even gezellig bij ons in de stal. We slepen balken heen en planken weer. We stapelen isolatie platen tot aan de nok en alvast een provisorische muur van betonsteen. Theo 
Zo! Wat gaat de tijd ineens ontzettend snel. Zo zijn we nog een hutje aan het bouwen en zo zijn we twee jaar verder en gaan we binnenkort aan de bouw van de koeienstal beginnen. Ontzettend spannend. De ezels stonden twee jaar geleden met zijn tweeën in een hatseflatshutje te bibberen. Nu staan ze met zijn vieren in een mooie zonnepanelen hut. Paquito heeft het erg naar zijn zin met de twee nieuwe dames. Hij Het gaat beginnen. Heel langzaam zijn we in het voorstadium van het voorstadium van de verbouwing van de stal. Er staan nog maar vier koeien die binnenkort gaan verhuizen naar een stalletje onder het huis van de buren. Dat betekent dat het achterste gedeelte van de stal, waar mijn dans/beweeg/ontspan/
heeft al een aantal hekken verwijderd en met een hele hoop fantasie zie je nu al … Lees verder...
Ik heb de afgelopen week aan mezelf bewezen dat ik een eerste klas zorgenmaker ben. Een neurotisch wrak. Een drama queen. Ik kan me druk maken over dingen die nog niet gebeurd zijn. Ik kan negatieve scenario’s bedenken terwijl het niet aan de orde is. Ik kan kortom bar slecht in het hier en nu genieten van het moment. Het is een vreselijke eigenschap die helemaal niet bij me past. Bij wie wel? Zou je … Lees verder...
We werden door vrienden gevraagd om mee te gaan naar een wijn chateau/domein om daar wijn te proeven en te eten. Het zou nogal groots en populair zijn en bovendien niet in de buurt. We moesten snel beslissen. Onze eerste reactie was nogal lauwtjes. Echt niet iets voor ons. Wat hebben we daar te zoeken? Wat loopt daar voor volk? Passen we daar wel tussen? Zijn we chique genoeg? Maar ja we hebben nog nooit 
Paquito is een echte flirt. Paquito houdt van andere dieren en vooral van andere ezels. Op onze wandelroutes heeft hij dan ook een paar favorieten. Eén van die favorieten is een zielige aftandse grijze ezel die op een postzegel woont achter een huis. Als we er langs lopen moeten we persé even bij haar gaan kijken en ons best doen dwars door het hek te lopen om zo dichtbij mogelijk te komen. Het is vreselijk … Lees verder...
Ja je leest het goed. Het is om ellendig van te worden. Afgelopen maanden lijkt wel een aaneenschakeling van zwak ziek en misselijk. Eerst ga ik in juli weer eens fijn “door mijn rug”. Als dat weer hersteld is krijg ik een aambei. Vervolgens zwaar verkouden of grieperig om dat af te toppen met een fijne buikgriep. Tot zover een korte samenvatting. Je zou bijna denken dat ik een zwak poppetje ben met veel te … Lees verder...