Categorie: Leven in de hut

Klik op een van de foto’s voor het fotoalbum van deze week te bekijken.

Zo, we zitten weer in een confinement. De avondklok blijkt niet afdoende en dus gaan we weer een maandje op slot. Macron deelt het mee met compassie en patriottisme. Wij kameraden gaan dit met zijn allen schouder aan schouder tegemoet. De paden op de lanen in, vooruit met flinke pas!  Natuurlijk geven we ons er weer aan over.

.

Maar voordat

Klik op een van de foto’s om het album van deze week te bekijken.

Een wijze vrouw vertelde me zondag dat wanneer je een probleem niet kan loslaten, je er een probleem bij hebt. Het was de spreuk van de dag en wat toevallig dat ik net met een probleem zat dat ik niet wilde loslaten. Ik had namelijk niks te schrijven. Nou ja niks… niks om het iedereen naar de zin te maken. En

Kabbel de kabbel. Het leven drijft gewoon verder. Nadat we vorige week het afdak hebben gemaakt lassen we weer een kleine pauze in. Dat wil zeggen wat bouwtechnische dingen betreft. Ikzelf stort me met volle overgave op het vullen van de auto en tractor banden. Voorwaar geen kleinigheidje. Gilbert wil me graag helpen om aarde aan de schuiven en dumpt een paar graafarmen vol midden op het gras. Een gegeven paard mag je niet in

Aan het begin van de week gaan we in de namiddag naar Toulouse. om 18.00 hebben we een afspraak in het ziekenhuis voor Theo. Gewoon een routine consult om een stok achter de diabetes deur te houden. Om de moed er in te houden en iets aardigs te horen in plaats van mijn venijnige gezeur. En omdat het eigenlijk heel goed gaat wordt het weer een heel gezellig kwartiertje. We hadden ons vooral verheugd op

Klik op een van de foto’s om naar het album van deze week te gaan…

Sinds Equin, de hond van de buren, is overleden, doet Boy zijn uiterste best om in de smaak te vallen. Hij is al een week bezig met een charme offensief. En met succes. Tenminste, wat de mensendieren  betreft. Flora is nog niet overtuigd en kruipt gauw weg als Boy er aan komt. Ach je kunt het haar niet kwalijk nemen.

Het foto album kun je bekijken door op een van de afbeeldingen te klikken…

Ik had nooit verwacht dat ik op lokatie masseren zo leuk zou vinden. Nu ik geen eigen behandelruimte meer heb ben ik wel verplicht om bij de mensen thuis te gaan kneden. Het is leuk om er met de auto op uit te trekken en steeds ergens anders te zijn. Je ziet nog eens wat natuurlijk. Anders keek ik maar steeds

Dit is toch wel een heel rustig weekje geweest. Zo rustig dat ik voor het.. oh nee, de blog vreesde. Ik vind blog echt een onzijdig woord. Ik kan er maar niet aan wennen. Er is ook geen grotere of kleinere gemene deler dus het wordt een hap snap blogje. Ook niet erg. Veel bloggers of columnisten babbelen ook wel eens onsamenhangende alinea’s aan elkaar. Dat van mij hoeft ook niet in de krant. Ik

Je kunt het foto album van deze week openen door op 1 van de foto’s te klikken.

.

En dan is daar de zon. Het ene moment worden we bijkans depressief van de regen, het volgende moment jubelen we in de zon. Heerlijk bijna de hele week droog en zonnig. Dat doet een mens goed. Het is wel een beesten week deze week. En niet alleen maar leuk en gezellig. Voor degenen met een zwakke

Klik op een van de foto’s om naar het album van deze week te gaan.

Ik durf het eigenlijk niet toe te geven. Bang voor gezichtsverlies. Maar goed de mensen die me kennen weten dat bewegen een belangrijk deel van mijn leven is. Ik verdien er mijn geld mee en ik heb er mijn bestaansrecht, identiteit en mijn zelfbeeld aan opgehangen. Nu heb ik uit luiigheid en misschien wel uit een onbewust verlangen om mijn

Eindelijk plaatsen we deze week de nieuwe kachel. Het was even wachten op mooi weer, of althans een paar regenloze dagen omdat er een gat in het dak gemaakt moest worden. Zelf ben ik de ellende zo zat dat ik het liefst in een groot gat kruip en er pas weer uit kom als alles picobello in orde is. Ik kijk in hoeverre ik daarmee weg kan komen en ja hoor, als ik een paar