Categorie: Leven in de hut

Zo eerst maar even onthullen dat we een dag of vijf naar Nederland zijn geweest. Om te voorkomen dat we honderden invitaties zouden moeten afslaan, heb ik er in de vorige blog nog maar niets over vermeld.  Het werd plotseling mogelijk gemaakt omdat een goede vriend ineens kwam logeren en die kon best een paar daagjes voor de beestenbende zorgen. En zo geschiedde. Doelstelling was familie bezoek en dat was dan zo gepiept. Het was

Sinds een paar weekjes begon Flora , het hondje van de buren, duidelijke tekenen van zwangerschap te vertonen. En dus beginnen de weddenschappen alweer. De gokkantoren zijn elke dag even geopend voor een nieuwe inzet. Hoeveel pups zouden er in zitten? De buren reageren minnetjes. Ach, vier of vijf misschien. Theo roept enthousiast van zeven en ik , niet dat ik er verstand van heb, vind haar zoveel voller dan vorige keer dat ik gok

Oké, ik ben officieel gesmolten. Dus als alle letters door elkaar gaan lopen weet je alvast hoe dat komt. Aanvankelijk dachten we dat we het ergste seizoen al gehad hadden. Regen en modder, koude en sneeuw hebben ons nauwelijks van slag gebracht. En zeker nu we een afdak en terras, dubbele muren en een goede kachel hebben, hebben we van de winter niks meer te vrezen. Maar we hadden buiten de hitte gerekend. Die energie

En toen kregen we zomaar vakantie bezoek. Niet dat we nooit bezoek krijgen hoor. Zo sneu zijn we niet. Maar we kregen vakantie liefdes die we inmiddels al twee jaar niet gezien hadden. Wat een weerzien! Ik had al een paar dagen van te voren alles voorbereid. Zonder in overleg te gaan overigens met Theo en het bezoek. Het zat vooral allemaal in mijn hoofd dus het was voor iedereen een verrassing wat er ging

Komkommertijd. Dat heb je met een zelfverklaarde vakantie. Het enige waar je je nog druk over maakt is hoe kom ik de dagen door in smorende hitte danwel alle dagen regen. Het is me wat; het weer. Laten we het eens over het weer hebben. Wanneer doen we het weer? We hebben een nieuwe huisarts. Sinds we hier wonen hebben we er officieel een maar zij gaat over een jaar met pensioen. Zoals dat hier

Er lijkt een ware stroopwafel terreur aan de gang te zijn. Allerlei mensen nemen uit Nederland stroopwafels mee of kopen ze in speciale zaken. De stroopwafel blijkt het unieke nederlandse product te zijn waar je niet buiten kunt. Kijk maar eens op internet wat je uit nederland mee kunt nemen naar Frankrijk of wellicht naar willekeurig welk land. Stroopwafels! Alsof iedereen in nederland alle dagen stroopwafels eet en drop propt, hagelslag strooit,  kruidenbitters drinkt en

Deze week is de chambre belle mère in gebruik genomen door de betreffende schone moeder. Op naar het volgende project. De zonnepanelen. Al een half jaar fantaseert Theo erover om die panelen aan de bestaande koeienstal vast te bouwen.

Het bestaande idee kan bijna in de prullenbak omdat de hellingshoek voor de panelen veel schuiner was dan hij had gedacht. Maar ineens zag hij, nu hij op het punt staat die dingen aan te schaffen,

Met één man en al zijn macht beult Theo deze week om de chambre belle mère af te krijgen. Zelf kneed ik her en der in ruggen en tenen. Het ene moment staan de zaagtafels er nog pontificaal uit te stralen dat het vooral werk in uitvoering is. Het volgende moment staat de interieurstylist alweer plantjes neer te zetten, kussens te schikken, kleuren te matchen enzovoort enzoverder. De douchebak is zoals te doen gebruikelijk een

Regelmatig verzorg ik de handen en voeten van Marthe en Roger een beetje. Dat is namelijk een bende. Zwarte randen en totaal door gegroeid. Niemand doet er iets aan. Marthe masseer ik ook regelmatig de hand van de gebroken pols. Sylvie blijft er dan bijzitten als een waakhond. Of ik haar moeder niet bezeer. Nou gelijk heeft ze. Ik kan maar zo even te flink doorknijpen. Inmiddels heb ik daar een beetje genoeg van maar