
.

.

Bij de dierenarts mag Coco meteen door naar de wachtkamer en dan wordt Snuitje bekeken. De dierenarts ziet het meteen: Glaucoom! En wat voor één! Een prachtig exemplaar. De collega’s worden erbij geroepen om dit wonder der ellende te bekijken. De oh’s en ah’s zijn niet van de lucht. Het blijkt zeer voordelig te zijn want het is dus geen tumor. Waarom Google mij meteen naar de afdeling tumoren, kanker, dood en verderf leidt, is me een raadsel. Het is gewoon een prachtig glaucoom. Niks om je zorgen over te maken. Nou ja, een beetje dan. Het is al zo ver dat Snuitje met dat oog niets meer ziet. De druk in het oog zal verhevigen en dan is de ellende niet meer te overzien. Maar met druppeltjes moet dit in de hand te houden zijn. Nou heb ik Snuitje niet voor niks nuchter mee genomen en het vooruitzicht van nog een jaar of vijf dagelijks druppelen voor het behoud van een nutteloos oog klinkt me niet geweldig in de oren. Wij mensen zijn dan wel voor heel veel procent afhankelijk van ons zicht, een kat is dat zeker niet. Het oog is toch al blind dus ik ben klaar voor de definitieve stap om het oog er uit te halen. Nu wordt de dierenarts nog blijer. Ook omdat Snuitje nuchter is. Hij mag samen met Coco onder het mes.
.
De hele dag voel ik me toch een beetje slecht. Het doet me meer dan ik zou willen. Van de sport komt niet veel meer terecht en ik breng de dag door met klusjes die nergens toe leiden en Theo ergens vasthouden op een ladder. Aan het einde van de dag mogen we ze halen. Coco is al helemaal klaar met het in de kattenmand liggen. Zodra we thuis zijn is die weer zo goed als normaal. Voor
Snuitje krijg ik nog een lang verhaal mee over zijn verzorging maar de helft gaat langs me heen. Hij heeft een kraag om zijn koppie en het litteken ziet er groot en bloederig uit. Dat had ik me nog niet zo voorgesteld en valt een beetje rauw op mijn dak. Ik bedacht alleen maar dat hij nog één oog zou hebben en aan de andere kant gewoon géén oog, alleen maar haar. Ik had het zelfs geromantiseerd en hem Piet piraat genoemd. De werkelijkheid valt tegen. Nu prijkt op de plek van zijn mooie oog, een enorm litteken met hechtingen en wondvocht. Zijn gezonde oog valt in het niet. Het ziet er heel dramatisch uit. Snuitje durft ook niet in de spiegel te kijken en als een echte drama queen valt hij meteen aan op het eten. Honger! Boos is hij op mij dat ik hem er in geluisd heb maar ’s nachts komt hij toch weer slaapmuts spelen met plastic kap en al. Wel heel overdreven moeizaam zodat ik zie dat het allemaal zwaar en ingewikkeld is. Ik mag vooral niet denken dat dit licht vergeven zal worden. Ik geloof dat hij nog een tijdje rust nodig heeft voordat het springkussen weer in actie komt. Het gebeurt ook niet elke dag dat je ogen uitgestoken worden.

Jeempie, maar hij is er nog, toch ,!!!gelukkig maar, je raakt zo gehecht aan je beestjes 🥴
Geniet van je dieren. Ze zijn special met of zonder oog.
Bij mij in de buurt hopt er een hond rond met maar drie poten. Zelden zo’n blije snuiter gezien. Het komt wel goed met Snuitje. Liefs en groetjes Jouke 💋
Lieve Dorine, ik kan mij voorstellen dat het laten steriliseren van Coco een moeilijk besluit was. Een nestje met dat jonge spul is zo aandoenlijk. Beterschap met snuitje. Ik heb een konijn gehad waar een oog moest worden verwijderd, is toen een mooi litteken geworden.
Liefs
Diana
Ach wat een perikelen rondom de huisvriendjes….. het gaat je toch aan het hart…. Natuurlijk zou niet normaal zijn wanneer het je niet zou doen….heel veel beterschap voor de poezen❤️❤️💞