86 – De Gravers….

We hadden drie graafdoelen voor deze week. De eerste was een aan- en afvoer geul voor water en toilet met bijbehorend gat voor de septic tank. Hop het hele grasveld aan gort. Niet alleen vanwege de geul maar ook vanwege de rupsbanden. Het is een wonder dat er naast wat gras niks anders het loodje heeft gelegd. So far dan want dat kan nog komen. Omdat het gat voor de septic tank nogal wat precisie vereiste bood Gilles zijn diensten aan. Virtuoos bediende hij de hendels voor een keurige kubus in de grond. Week word je van zulk werk. De septic tank is eigenlijk een water cuve. Maar de afmetingen zijn perfect. Als het gevaarte in het gat staat boort Theo twee gaten, eentje hoger voor de invoer en eentje lager voor de uitvoer. En klaar is de tank. Nee niet volgens de moderne standaard maar wel effectief. We hopen dat er geen haan naar kraait. In elk geval ligt alles weer bedekt en is er niks meer van te zien. Bij de uitloop plant ik bamboe. Op die manier wordt al het water nog eens extra gezuiverd.

En zo komen we bij het tweede graafdoel: bomen planten. Het is het moment. Deze maand kan het nog en daarna eigenlijk niet meer. Zegt men. Ik weet het niet zeker en ook niet waarom. Oh ja, nu zijn de bomen nog in winterslaap en zullen het verschil tussen de ene en de andere plek nog niet zo snel merken. Zoiets geloof ik. Wie het beter weet mag het zeggen. We hadden een tijdje geleden al eens een moerbei en een vijgenboom gekocht. Bij het tuincentrum dus keurig op stam en al een paar jaar de hoogte in gestuurd. Hoewel ik nog wel een paar jaar voor de boeg heb, wil ik ook nog graag lange tijd genieten van volwassen bomen. Het mag dan ook wat kosten. Wel bijna 50 euro per boom. Voor de moerbei is dat schappelijk maar een vijgenboom kan je ook zo ergens uit de grond rukken hier. De extra scheuten dan. Afleggers zijn dat geloof ik. Oke het gaat niet zonder slag of stoot. Je moet wel een goede vinden. Gilbert vindt bij hun boom een leuke lange stengel met extra takje. Na lang graven en hakken, want de ellendeling zit half in het beton, vissen we een mooie aflegger met wortels op. Ergens anders vind ik nog twee prachtige afleggers ter grootte van een klein boompje. Daar heb ik echt mijn zinnen op gezet. Gilbert wil me graag weer helpen. Dit keer komen er wat meer werktuigen aan te pas en een heleboel gezweet en gezucht maar de beloning zijn twee mooie vijgenafleggers met wortels en al. Nu mag Theo weer opdraven met de graafmachine. Inmiddels is hij al redelijk bedreven. Dat mag ook wel want ik wil de boompjes op de talud richting de weide beneden. Met gevaar voor eigen leven schudt hij de machine het stijle paadje af en glibbert dan met de grijparm als balans roetsj zo de wei op. Zo elegant als mogelijk is onder de omstandigheden graaft hij een gat in de heuvel, ik zet snel de tak er in en met dezelfde zwierige zwaai gooit Theo het gat weer dicht. Hopsa! Klusje geklaard. Terug omhoog vanaf de wei komen de rupsbanden even helemaal van de grond en met een geruststellende klap draait hij het weggetje weer op. Als je daar niet warm van wordt weet ik het ook niet meer. Als iemand nog een leuk vijgenafleggertje heeft dan houd ik me warm aanbevolen. Alleen zal ik alles met de hand moeten planten want morgen gaat de graafmachine weer naar zijn eigenaar.

Theo moet nog even aan de slag met het derde graafdoel van deze week.

Voor de koeienstal moet een terras komen. Tot nu toe was dat stuk overwoekerd met braamstruiken en andere ongein en een hele hoop zooi van voor de afval scheiding terreur. Toen het nog gebruikelijk was om alles van je af te gooien. Flesje bier leeg? Hoppa! Gooi maar in de struiken. Oud ijzer? Flikker maar van je af. Plastic zakken waaien vanzelf de prikkers in en blijven voor eeuwig hangen. Wat maakt het uit? Al egaliserend graaft Theo jaren van wegwerpcultuur uit de grond. Allemaal op een grote hoop. We gaan ons er nu niet meer druk over maken. Die hoop grond gooien wij op onze beurt ook weer ergens neer en laat die hanen dan maar kraaien.

Waar ik erg blij mee ben is dat ik nu vier vijgenbomen, één moerbei, een oleander en een mimosa heb geplant. Weggestreept tegen een dode wilg die Gilbert aan mootjes gehakt heeft.

De graafmachine staat klaar voor vertrek. We hebben er zoveel mogelijk mee gedaan. Het was weer een waar genoegen. Mijn hart heeft er sneller van geklopt en ik kreeĝ het er af en toe ook warm van. Ik ben blij dat er geen ongelukken gebeurd zijn. Volgende keer zoek ik wat minder machinale sensualiteit.

Fotoos kijken! Als je op deze link klikt kom je in ons verbouwings-album. Je kunt daar lid van worden. Je krijgt dan vanzelf een berichtje als er weer nieuwe foto’s aan worden toegevoegd.