

.
Ik vind dat we wel eens een nieuw bed verdiend hebben. Er wordt niet tegengesputterd. Maar dat was te verwachten. Als Theo veel geld heeft uitgegeven aan zaken waar ik niet direkt ook profijt van heb, wordt het na enige tijd tijd dat ik ook wat onkosten in rekening kan brengen. Zo wil ik er al een tijdje een ezel bij. Of misschien wel twee. Voor de dynamiek. Paquito en
Zoë kunnen het inmiddels prima met elkaar vinden maar als je alleen maar naar elkaar kijkt gebeurt er niet veel. Bovendien voel ik de sterke drang weer eens een beest te redden van treurnis en ellende. Om nog weer eens iets te betekenen op deze aardkloot. Om te voorkomen dat ik zonder enige vorm van betrokkenheid, zonder iets goeds gedaan te hebben de aardkloot weer verlaat. Het moet alleen niet zo zijn dat ik dan nog meer mensen nodig heb om met de ezels te wandelen zodat we in een optocht de heuvels op en de heuvels af gaan.


.
Ondertussen heb ik dat nieuwe bed nog maar steeds niet. Daar gaan we dan ook maar meteen werk van maken. Niks niet winkel in winkel uit. Geen maanden lange speurtocht op internet. Geen vergelijkend waren onderzoek. Geen proefslaapsessies. We stappen de conforama binnen want daar hebben we nog een tegoed van tweehonderd euro lopen nadat we ondeugdelijk materiaal terug hebben gebracht. We hebben keus uit best veel bedden, gaan overal even op liggen en besluiten dan voor het zachtste en in de uitverkoop zijnde bed. Helaas meneer en mevrouw, dat geldt alleen voor het showmodel. Daarna is het op. Enigszins gedesillusioneerd maar toch vastberaden om met een bed terug naar huis te gaan proberen we het één na zachtste matras nog eens uit en besluiten dat dan maar te nemen. Geen korting maar strik er om en weg wezen. Had je gedacht. Het blijkt dat je zo’n bed in delen koopt. De dienstdoende pukkelige werknemer probeert ons nog een voordeelkaart aan te smeren en een garantie maar de poten moeten we apart kopen. Belachelijk! roep ik. Je koopt een auto toch ook niet zonder wielen! Maar we laten ons nergens meer door tegen houden. Aan de achterkant van het bedrijf kunnen
we de boel afhalen en we mieteren de hele handel op het dak van de auto. En zo lijken we net op een Marokkaanse familie op vakantie naar Marokko. Die reden vroeger in de zomer toch ook over de snelweg met matrassen op het dak naar het Zuiden? Met een gangetje van niet harder dan 60km per uur en een arm uit het raam, tuffen we terug bang dat de matras terug slaat en geen zin meer om het beter te bevestigen. Onderweg vragen we ons af wat we nu eigenlijk gekocht hebben. En waarvan de matras is opgebouwd. We hebben geen idee en het kan ons eigenlijk niet schelen maar dom is het wel. Later blijkt dat het een boxspring is. Voor het geval dat je het echt wilde weten. Hoewel we het vele geld er niet aan af liggen geeft het toch een goed gevoel eindelijk eens iets fatsoenlijks voor onszelf gekocht te hebben.

.
O ja, fotoalbum kun je natuurlijk bekijken door op een van de foto’s te klikken.
Bravo Dorine, Bravo Théo, et , maintenant avec ce bon matelas vous allez pouvoir faire un concours de sieste !!!!!
Hope you will sleep well on your new bed!
Weer een geweldig herkenbaar verhaal……
Waarschijnlijk kan het haast niet anders…. Maar als je het leest zie je de humor er wel van in. verhaal nieuw matras kopen😂 …….
Hoop dat je er lekker op slaapt 🛏
Is het zo’n matras waar de lichtste naar het zwaarste punt rolled? Gezelligheid kent geen tijd (in bed).
Wij hebben ook eens ooit een matras op onze ford escort vervoerd. Van Leen Bakker op de Snipperling naar huis. Een loodzwaar ding. Van wel dertig centimeter of zo dik. Alle vier de raampjes open. Spanbanden over de matras door de ramen heen om de boel vast te zetten. Wel eerst instappen natuurlijk, nadien gaat niet meer. Groot plezier. Eerdaags moeten we wellicht weer een keer, maar of ons Peugeotje dit aankan ……. ?
Mja….. een wandelingske met de ezels…. wat ben ik toch meer en meer aan het mijmeren…. liefs!!
Die foto’s van jullie tweeën zijn geweldig wwwhhhaaaaa