Voor het fotoalbum van deze week moet je natuurlijk weer op een van de foto’s klikken.
Van het aanbouwen komt deze week niet veel terecht . Aanbouw is het extra kamertje voor logees. De chambre belle mère zoals we het gaan noemen. Speciaal voor Theo zijn schoonmoeder. We zitten nog wel 3 jaar in dit hutje en het is wel heel sneu voor ons als er niemand zou kunnen blijven slapen.We beginnen voortvarend met fundering voor de poten. Zoals te doen gebruikelijk met het betere natte vinger werk. Beetje naar links en een beetje naar rechts. En met een diagonaal touwtje de juiste afstanden berekenen. Klopt niet. Dus smokkelen we een 
beetje hier en daar. Kijken met een timmermans oog voor zover we dat hebben en besluiten dan dat het goed genoeg is. Bekisting er op. Weer van het zelfde laken een pak: beetje ophogen beetje ingraven, waterpas er op tot het acceptabel is en dan storten we het beton. Twee mooie voetjes staan nu te wachten op het vervolg 
maar het begint te regenen en bovendien vinden we een klein lek aan de rand van het dak van de hut. Daar gaan we extra golfplaten op schroeven maar ook daarvoor moeten we wachten tot het droog is. En zo hebben we dan ineens een hoop vrije tijd om handen.
beetje hier en daar. Kijken met een timmermans oog voor zover we dat hebben en besluiten dan dat het goed genoeg is. Bekisting er op. Weer van het zelfde laken een pak: beetje ophogen beetje ingraven, waterpas er op tot het acceptabel is en dan storten we het beton. Twee mooie voetjes staan nu te wachten op het vervolg maar het begint te regenen en bovendien vinden we een klein lek aan de rand van het dak van de hut. Daar gaan we extra golfplaten op schroeven maar ook daarvoor moeten we wachten tot het droog is. En zo hebben we dan ineens een hoop vrije tijd om handen..
Uit angst om helemaal niks te melden te hebben waag ik me dan maar aan een experiment voor inspiratie. Niet zo spontaan dus. Maar niet minder uit het leven gegrepen. Naar aanleiding van de melkoverschotten van de koeien van de buren en de pappen die er uit voortvloeien, ga ik me wagen aan een rijstevlaai. Ik haal het hele internet leeg voor het juiste recept en dan blijkt het niet al te moeilijk te zijn. Alleen in de bodem heb ik niet zoveel trek. Het deeg moet gekneed worden en rijzen en rusten. Dat vind ik teveel gedoe. Ik koop een kant en klare rol met zandtaartdeeg.
Dat is zo fijn aan de franse supermarkt. Ik ken mensen die van hun vakantie thuis kwamen met rollen vol kant en klaar deeg. Bladerdeeg, korstdeeg, pizzadeeg en zandtaartdeeg. Met en zonder kruiden en in verschillende prijsklassen. Voor een quiche maak ik daar altijd graag gebruik van. Dus eigenlijk ligt mijn focus nu op de vulling. De rijstepap. Dit keer geen basmati rijst maar rijst speciaal voor desserts en risotto. Dit is geen improvisatie. Dit wordt een goed doordachte taart. Volgens de beschrijving heb ik maar een beetje rijst nodig en heel veel melk. Terwijl ik sta te roeren lijkt het me wel een beetje uit verhouding. Voor normale rijst heb je maar een vingerkootje meer water nodig. Nu is de rijst ongeveer verdwenen. Ik check nog enkele recepten maar het klopt wel zo’n beetje. Toch gooi ik er voor de zekerheid nog wat rijst bij. Ik roer en roer en na een half uur lijkt het me wel in orde. Uiteindelijk is de rijst toch helemaal gezwollen. Hier en daar proef ik nog een hard stukje maar ik kan niet oneindig blijven koken. Braaf volg ik het recept en keil er eieren bij in, eiwit geklopt en hop in de taartvorm. Na een half uur in de minioven heb ik een prachtige taart. Ik vertel de buren al in geuren en kleuren wat ze om 5 uur bij de koffie kunnen verwachten. Specialiteit van zuid nederland! Tot die tijd moet ik nog even wat tijd doden. Gras tussen de terras planken weg knippen, fikkie stoken, met de honden wandelen, filmpje kijken, paracetamol slikken voor een zere rug. Het leven is zwaar. Dan klop ik flink wat slagroom met een beetje fix erbij zodat de slagroom er niet afloopt tegen de tijd dat we beneden zijn. Ik schaaf een blok chocola en decoreer de taart als een volleerd banketbakster. Het ziet er prachtig uit en voor de zekerheid maak 
ik een foto. Zie hier het bewijs! Het geheel ziet er zo feestelijk uit dat de mannen, Gilles is er ook, meteen mee naar binnen komen. Hij laat zich ook prachtig in punten snijden zonder knoeien. En dan de test…. nee, dit keer geen hoera en gejuich en hosanna. Wat een droge klont zoete ellende is het zeg! Roger mompelt dat het iets te drinken nodig heeft en Gilbert komt met een fles witte wijn om de boel weg te spoelen. Ze zijn bijna allemaal dapper en aardig maar het lekkerst is de slagroom met chocoladesnippers. Gelukkig zijn alle honden binnen aan tafel en die zien echt het probleem niet. Dankbaar glijdt de droge hap hun kelen in. Gelukkig heb ik me van te voren goed ingedekt. Het is een experiment tenslotte. Volgende keer beter maar morgen nog niet. Volgende maand oppert Gilbert voorzichtig. Marthe eet zich licht dementerend een slag door de rijstebreiberg want eten kan ze nog goed. Even later fluistert ze tegen haar man dat ze het toch niet zo lekker vond. Geeft niks , zegt hij goeiig terug. Laat maar staan. Helaas we belanden niet in Luilekkerland en is er gewoon weer werk aan de winkel..
Dinsdag hebben we een afspraak met een jonge man van het waterleiding bedrijf. Sinds ik een oud wijf ben, zijn jongere mannen jonge mannen of soms zelfs jongens geworden. Geen idee wanneer die overgang gemaakt is. Deze jongen heeft op ons vorige huis de eindsituatie vastgesteld voor de verkoop en heeft toen meteen een kijkje hier, bij de koeienstal, genomen om te zien of in de toekomst een septic tank mogelijk is. Moest geen probleem zijn. Omdat we al het één en ander in de grond willen zetten is het handig te weten waar die septic tank en afvoeren het beste kunnen gaan komen. We schrijven hem een mailtje en een week later belt hij terug; of we op het buro willen komen. We vinden het raar want hoe kan hij dan aanwijzen waar die handel de grond in moet? Maar we doen het braaf. Denkend dat we in vijf minuten weer buiten staan. Maar dan blijkt dat hij huiswerk heeft zitten maken. Helemaal voorbereid mogen we op kantoor komen, ietwat coronaproof achter een scherm en met een eigen computerscherm waarop onze situatie vanuit de google lucht duidelijk in beeld gebracht is. We zijn perplex. Sputteren nog even zo van: ja maar is het niet 
handiger om bij ons te komen kijken? Maar hij weet niet van wijken en begint zijn verhaal. Een uur lang krijgen we les in septic tanks en de mogelijkheden. De voor- en nadelen van elke situatie. We krijgen het er warm van dus de ramen gaan open voor frisse lucht en prompt vliegt er een vliegtuig door de geluidsbarriere. Dat breekt het college enigszins want de eerste paar seconden weten we niet of we onder tafel moeten duiken, mensen moeten gaan redden of net doen of er niks aan de hand is. Het wordt het laatste. De mogelijkheden voor poep en andere afvoer blijken legio te zijn. Het duizelt ons een beetje maar we blijven braaf luisteren. De jongen doet zo erg zijn best dat je wel moet. Uiteindelijk komt hij op de laatste mogelijkheid uit en dat is een plantenfilter systeem. Vanaf dat moment horen we niets anders meer. Gevoelsmatig weten we meteen: dit is wat we gaan doen! Het past helemaal binnen de manier waarop we ook zonnepanelen willen plaatsen voor stroom en regenwater opvangen voor toilet en dergelijke. Binnen een ecologisch plaatje dat we na willen gaan streven. Trouwens niet 
alleen voor het ecologische aspect. Ook om uit de greep blijven van elektriciteit monopolies en aanverwante mogendheden die uit zijn op langdurige abonnementen, maandelijkse betalingen en jaarlijkse reinigingen. Onafhankelijk blijven van opgelegde overheidsregelingen.Thuis duiken we meteen op internet om er alles over op te zoeken en we worden steeds enthousiaster. Gelukkig hoeft het morgen nog niet af maar nu kunnen we wel vast kijken wat de beste plek is, hoe je het aan moet pakken, of we dat zelf 
kunnen doen. Tijd genoeg om eens bij een ander te kijken hoe het werkt en of we dan nog steeds enthousiast zijn. Laat het ons gerust weten als je positieve of negatieve ervaring hebt of horror verhalen kent uit tweede of derde hand.
Hoi T & D , leuk verhaal ,binnenkort wordt onze septictank gecontroleerd door de barousse. Wij hebben geen bac filtre à graisse . Mijn vraag : hebben jullie tijdens het Fosse septic college iets gehoord dat een filtre à graisse (voor de septictank ) tegenwoordig verplicht is? Ik zie op het schema hiervoor een situatie zoals nu bij ons . Groetjes Jurrie
Three local schools (country) use the above septic system. Needs lots of space. My own (old) septic tank works along the same line , no grease trap. Outlet 30 meter downhill into garden bed.
Sorry, van sceptictanks weet ik hoegenaamd helemaal niks. Heb ik ook niet nodig, want wij hoeven hier alleen maar de knop in te drukken en hoep, weg is de poep. Nederland he, daar is alles geregeld, aangesloten, in commissies gestopt, door waterschappen beoordeeld en onderhouden en aan je doorberekend. Vlaai daarentegen, daar weet ik wel wat van. Wij hebben hier aan de Holterweg een zaak die Multivlaai heet. Ik heb daar een spaarkaart van en zo nu en dan krijg je dan een rijstevlaai cadeau. Hoewel ik momenteel liever eentje met aardbeien zou willen.
Wat een mooi onderwerp waar jullie je in kunnen verdiepen. Jullie hebben een paar voordelen en dat is dat er ruimte voldoende is en dat jullie van groen houden. Ik zie het al voor mij, een uitgestrekt natuurgebied met allerlei riet en andere soorten planten.
Wat betreft de rijstevlaai proef ik te weinig geduld en vertrouwen dat het goed moet komen mits je de beschrijvingen aanhoud. Idd volgende keer beter maar wel weer een geweldig verhaal van gemaakt. Ik zie de lange tanden voor me tijdens het eten en de hoopvolle blikken van de viervoeters. Liefs XX
Even iets anders doen, is mij op het lijf geschreven. Ik heb vanmorgen aan joke gevraagd. hoe ik een ei moet koken. Het lijkt vrij simpel, maar het eindproduct valt toch wat tegen. ik zie eiwit en eigeel. Tot zover ziet het er goed uit, maar als ik de schil eraf haal, vloeit er witte drab uit. Ik heb wel ei op mijn brood gegeten, maar mijn bord, vork mes bord en handen zitten onder de witte drab. eet smakelijk, maar volgende week weer een nieuwe kans.
Weer heel erg genoten van je verhaal Dorine…. zie het allemaal voor me….. en dan is het leuk om zo’n kook fiasco te lezen en lijkt het zelfs leuk om mee te maken….. je zou toch zeggen dat je voor hetere vuren hebt gestaan…… geweldig…
Goede middag samen, dank voor je verhaal “even iets anders doen”.
Dorine, ik geniet telkens weer van je optimistische en je beeldende
taal ! Het plantenfilter systeem voor de septictank lijkt me gewel-dig, fijn dat die jongen z’n vak zo serieus neemt. Gelukkig hebben jullie nog een jaar de tijd.
Je rijsttaart ervaring deed me aan m’n moeder denken,zij maakte
vroeger heerlijke rijstpudding,ik was er dol op!
Dikke kus, Francisca