17 – Gezapig weekje

Klik op een van de foto’s om naar het foto-album van deze week te gaan…

Het schandalige oud en nieuw feestje van de nieuwe buren kreeg nog een aardige staart. Aanvankelijk leek het een sissertje maar elke dag kwam er meer nieuws naar buiten. Het heeft uiteindelijk in de kranten gestaan, op de telex en de regionale tv heeft er ook nog wat

woorden aan vuil gemaakt. Op woensdag haalt Gilbert de Gazette erbij: nog een uitgebreider stukje dat de omvang nog schokkender maakt. Er bleken wel zo’n 200 mensen van mond tot mond uitgenodigd te zijn van heinde en verre, waarvan een groot gedeelt door de politie op straat al weggestuurd kon worden. Mede door de avondklok van 20.00 uur. Daaronder kennelijk ook heel veel mensen die in de zorg werken en dachten even een potje te kunnen ontspannen. Lijkt me dat een warme douche ook redelijk ontspant. Uiteindelijk waren er 100 mensen in huis waaronder veel onder invloed van verdovende middelen. Ik moest meteen denken aan hoe ze, toen het nog ons huis was, ook al meteen naar de hasj grepen.

De eigenaars gaan het zwaar te verduren krijgen en worden o.a. aangeklaagd voor het in gevaar brengen van levens. Gilles heeft van mij opdracht gekregen om elke keer als hij in het dorp er iets over hoort, te vertellen dat wij het niet zijn. Dat wij al verhuisd zijn en zoiets natuurlijk nooit zouden doen. Maar echt iedereen is er inmiddels van op de hoogte en eerlijk gezegd houd ik me niet in om aan te geven dat wij het dus niet waren. Voor de Francofielen onder jullie hierbij het krantenbericht. Om je Frans te oefenen of om te checken of ik de waarheid wel verteld heb. De bestorming van het Capitool valt er verhoudings gewijs bij in het niet.

Om de een of andere mysterieuze reden hebben we deze week weer problemen met de kachel. Het ging een hele tijd goed maar deze week worden we om half 5 weer een keer wakker geschud door alarmerend gepiep wegens koolmonoxide. Echt, je bent dan even totaal de weg kwijt. Hup, ramen open en kachel checken. Die is bijna uit en kennelijk is dat het probleem. De stukken hout zijn misschien iets te groot en branden niet goed op. De kachelpijp koud, die doet het waarschijnlijk fantastisch bij 30 graden. Geen wind en dus geen trek. Als we hem weer proberen aan te wakkeren protesteert hij met enorme wolken rook. We staan half naakt in de kou te vloeken en te tieren. De hut staat in no time vet blauw en uiteindelijk zien we geen andere oplossing dan de kachel te ontkoppelen en hups naar buiten te zetten. Alle ramen blijven open want het stinkt vreselijk. Klappertandend kruipen we met zijn allen tegen elkaar aan, snurken nog een beetje en zijn de rest van de dag brak. Van Gilles krijgen we een flinke aanhanger met kleinere stukken hout. Die doen het beduidend beter maar het rookprobleem blijft. Dit verhaal is nog niet afgelopen. Er zijn al serieuze plannen in de maak om de schoorsteen pijp door het dak te gaan voeren en de nieuwe kachel te gaan installeren. Wordt vervolgd.

Ik was even bang dat mijn haren de belangrijkste gebeurtenis van de week zouden worden. Aanvankelijk zag de week er dodelijk saai maar zeer gemoedelijk uit. Mijn haar groeit al bijna 3 jaar onaangetast met de zwaartekracht mee naar beneden. Aanvankelijk was het een arme luis kapsel opgevolgd door een combinatie met corona kapsel. Inmiddels was het vooral dor en uit model. Bij goede kennissen van ons komt een kapster elke maand de manen bijwerken en ik heb me een week lang verheugd op dit exorbitante uitje. Helaas was het in tien minuten voorbij en daarvan het grootste gedeelte nog verdedigend kletsend want ook de kapster wist van de party op Labatut. Meteen ontzenuwd dat het bij les Hollandaises was. Potverdorie zo werd mijn haar toch ook onderdeel van die rotlui. 

Gelukkig hadden we nog een akkefietje deze week. Stel je voor dat het leven op rolletjes zou lopen. Het vriest op het moment dat het kraakt ’s nachts. Donderdagochtend bleek de waterleiding verstopt te zitten. Dat was ook behoorlijk ontwrichtend vooral wanneer je eerste levensbehoeften, nog slaapdronken, niet weg te werken zijn. Gelukkig had ik in mijn angst voor de kachel een emmer water klaar staan maar uiteindelijk ben ik, meisje op de klompen, toch twee emmertjes water gaan halen bij de buren. Daarna moesten we al ras ras ras weer de hort op om van alles te regelen. In de middag wat verbindingsstukken van de waterleiding dik ingepakt in steenwol. En dat bleek afdoende. Gelukkig maar want anders is het flink camperen.

Daarna kregen we aan het eind van de week ook nog sneeuw die waarempel bleef liggen. Hartstikke leuk voor de kerstkaart van volgend jaar.

Wedden dat je nu de hele dag een kinderliedje in je hoofd hebt?

Hieronder staat nog een panorama foto.

.

.

.

[wpvr id=”652″]