5 – Eindelijk

De zenuwen gieren door onze kelen. De spanning stijgt. Gaat het huisje wel op tijd komen? Als ik voorbij loop hangen mensen uit hun ramen en vragen, nee gillen: is het huisje er al? Nee nog niet! moet ik dan antwoorden, maar dinsdag moet het komen! Dinsdag zitten we zo’n beetje op de telefoon en tegen 10.00 belt Gilbert met het verlossende woord: de vrachtwagen is er in een half uur. Het blijkt een veel kleinere vrachtwagen dan verwacht en dus is alle stress over de afleverplek totaal nutteloos gebleken. Iets met soep en heet eten zeg ik altijd maar. De vrachtwagen rijdt gewoon tot bij de buren voor de deur. De chauffeur is super handig, niet bang en doortastend. Met het grootste gemak tilt hij het enorme pakket uit de vrachtwagen. Niet met zijn armen maar met een speciaal heftruckkarretje. Wij staan erbij en kijken er naar. Ik door de telefoon om fotoos en filmpjes te maken. De rest om af en toe ho en he te roepen. Sylvie pruttelt koffie. Dat kan ze goed. Bij de buren gaan er per dag liters koffie doorheen voor al die mensen die verwacht en onverwacht langs komen. Je komt er niet weg zonder koffie. De chauffeur dus ook niet. Hij ratelt nog een tijdje door over het wel en wee van het transport gebeuren. We mogen blij zijn dat het pakket in 4 weken is afgeleverd. Normaal is 8 weken of langer. Hij heeft nu nog een zwembadpakket in de wagen liggen dat in juli afgeleverd zou moeten worden. De mensen zullen er vast heel blij mee zijn dat het eindelijk komt…. ?

 

We hebben iets nieuws gedaan vanaf dit blog verhaal. Als je nu klikt op een van de foto’s kom je in het foto-album van dit verhaal terecht en krijg je alle foto’s te zien.

Inmiddels ligt het hele bouwpakket op de aanhanger van Gilbert en die aanhanger staat weer paraat voor de betonplaat. We kunnen aan de slag. Het is alleen nog afwachten op in elk geval droog en als het kan mooi weer. De meteo wordt al weken met argusogen in de gaten gehouden. En ook al is er niets zo veranderlijk als het weer, de voorspellingen geven al een paar dagen groen licht voor vrijdag.
En als het dan vrijdag is…. dan gaat het hard. We zijn met 6 man sterk. Waarvan 2 vrouwen trouwens. Eerst staan we bijna anderhalf uur de basis planken te bestuderen. Een centimeter naar links en dan weer een centimeter naar rechts. Meten, meten en nog eens meten. En als Theo, de grote opper, dan uiteindelijk groen licht geeft gaat het in de hoogste versnelling. Alle planken worden gesorteerd op maat en meteen door gegeven. Eerst een voor een maar al snel drie voor drie stapelen we de muren op elkaar. Klats boem hameren en doorrrr. Het gebouw wordt hoger en hoger de kleinere mensen worden vervangen voor de langere en daarna komen de trapjes en ladders er aan te pas. Na een kleine lunchonderbreking gaan we meteen weer verder met het dak. Er blijft heel mysterieus een hele balk over. Zijn we die vergeten of was het een je weet maar nooit balk? Ramen worden er in gemonteerd en de deur. De 2 kleinsten liggen een dik uur op het dak om de dakplanken vast te spijkeren. De koffie van Sylvie wordt oud want we gaan door tot het laatste plankje een bestemming gevonden heeft en dan is het dezelfde avond al af. Net champignons. Het ene moment is er alleen een betonnen plaat en aan het einde van de dag staat er een huisje. Nog lang niet af maar het bouwpakket is op. Zaterdag gaan we met een zeer uitgedunde werklieden groep verder. We beginnen met de uitbouw maar die zit niet in een bouwpakket en daar gaan we dan ook al improviserend mee aan de slag. Er komen allerlei mensen langs om de vorderingen te zien. Iedereen krijgt een grand tour. Gilbert glimt van plaatsvervangende trots. Het is erg leuk allemaal.
In de tussentijd verkopen we een aantal spullen en verdienen een klein centje bij. Leuker nog is dat we zo allerlei nieuwe mensen leren kennen. Sommige rennen meteen na de aankoop weg, andere blijven gezellig teuten met een bak koffie.
Waar ik een beetje moeite mee heb is het verkopen van al mijn sport materialen die ik in de loop van de tijd verzameld heb. En vaak 8 tot 10 stuks tegelijk voor allerlei lessen. Evenwicht discs , trampolines, elastieken, gewichten, fysio ballen, matjes, helaholahoeahoeps… Een tijdperk is nu voorbij. Ik bewaar alleen nog wat voor mezelf en dat is dan dat. Van wat het oplevert kunnen we de komende tijd een paar keer uit eten want voor koken gaan we niet zoveel tijd hebben.
Tot de volgende maar !

9 antwoorden op “5 – Eindelijk”

  1. Wat een leuk houten huis, zetten jullie in no-time neer. Jeetje project al bijna weer geslaagd?

    1. Wat een opluchting dat het staat! Maar ben toch nieuwsgierig..heeft die ene balk die over was toch nog een plekje gekregen?

  2. Yee of little faith. But it is nice to know that you have a roof over your head.

  3. Wat een mooi project, en wat een harde werkers allemaal!
    Prachtig resultaat.
    Duim voor jullie op nog heel veel droog en fijn weer!

  4. Wat leuk om jullie avontuur te lezen. En wat zijn jullie heerlijk enthousiast. Dat doet goed in deze sobere tijd. Veel succes !!!! Liefs, kim

Laat een antwoord achter aan Joyce Reactie annuleren

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *