4 – Gestart

Het wordt hier steeds ongezelliger. Alle schilderijen zijn van de muren. De nieuwe eigenaren trappelen al van ongeduld. Ze willen over 2 weken al langs komen om spullen te brengen. Drie vrachtwagentjes vol. En mogen we dan ook overnachten bij jullie? Oef ze willen wel heel graag en dat is fantastisch natuurlijk maar voor ons wordt het dus ook opschieten geblazen.

Alle schilderijen moeten opgeslagen worden. Ik kan ze niet net als 200 kilo oud papier op de brandstapel gooien. Gilbert heeft een ruimte in huis vrij gemaakt voor de schilderijen maar later blijkt dat hij dacht dat ik er wilde schilderen. Zo zie je maar dat er nog steeds spraak verwarringen zijn. Gelukkig is alleen opslaan ook prima. Ondertussen leg ik de laatste hand aan een voorlopig laatste werkje. Ik moest langzaam maar eens de hele bende aan verf en andere verzamelde zooi op gaan ruimen, weggooien en inpakken. Eenmaal in ons nieuwe tijdelijke onderkomen zal ik alleen maar kleine dingetjes kunnen maken. Een bevriende kunstenares vertelt me dat dat ook “best leuk” kan zijn. Nu je toch achter je scherm zit, kijk dan ook maar even op https://atelier.dorinekok.eu
Het ligt allemaal bij de buurman en is te koop.
En ondertussen laat de garage nog op zich wachten. We bellen maar weer eens boos en dan blijkt de levertijd nog weer langer te duren. Van week 40 gaat het naar week 41. Ik vind het allemaal een beetje lastig omdat ik totaal geen controle heb over hoe dit soort dingen gaan. Ik kan alleen de verkoper met klem en in paniek vragen of hij aub inlichtingen wil opvragen over de levering. Tenenkrommend is het allemaal. Maar kennelijk heb ik toch iets goed gedaan want ineens krijgen we een telefoontje van de bezorger. Volgende week dinsdag de 13de wordt het chalet bezorgd. Oef! Er valt een enorme spanning van mijn schouders. Nu dient zich het probleem van de aflevering aan. Het chalet schijnt in een 44 tons vrachtwagen te komen. No way dat die ook maar ergens in de buurt kan aanrijden laat staan omdraaien. Theo bewerkt Gilbert al een tijdje over de afleverings plek. Gilbert haalt zijn schouders op; ach moet hier toch ook wel kunnen? Maar nu hij de papieren zwart op wit ziet beseft hij dat afleveren bij ons en bij hen geen optie is. Tijdens de koffie samen met Gilles moet er dan nog heel omslachtig en ingewikkeld over gedaan worden. Volgens mij een kwestie van een beslissing nemen die niet jouw beslissing was maar die nu toch jouw beslissing lijkt. Zoiets. Theo briest wanneer zijn eerste aflever suggestie nu ineens als de beste oplossing  naar voren wordt gebracht. Tja, boetseren boetseren. En geduld.
We hebben dus het hele schema omgegooid. In plaats van te beginnen met het chalet te bouwen, gaan we beginnen met al die andere dingen die ook moeten gebeuren. Onder andere dus een ezelstal bouwen. Wat er ook gebeurt ze moeten mee en moeten ergens droog staan. Op maandag beginnen we dus gewoon met een paar palen in de grond te slaan en een geraamte te maken. Het is heerlijk mooi weer maar het waait hard. De uitzichten zijn prachtig. Eigenlijk zouden de ezels een raam moeten hebben zodat ze naar de bergen kunnen kijken. Doen we niet natuurlijk. Erger nog, Gilbert heeft nog een hele stapel metalen dakplaten liggen en daarmee gaan we om te beginnen het dak vast leggen. Het is fijn wat constructiefs te doen. De koeien komen ook langs om de vorderingen te bekijken. Ze zullen nog raar opkijken als de ezels hun land komen delen. Na 3 uur ploeteren worden we naar binnen getrokken voor koffie. We zijn moe maar voldaan. Twee dagen later komen we terug om de klus af te maken. Het is en blijft een improvisorisch hok maar ik denk dat het zal voldoen. Eén zorg minder. Hier is het foto-album van de ezelstal.
In de tussentijd was het weer zolder opruimen geblazen. Daar zijn we nog een paar dagen mee bezig. Uitzoeken wat weg kan zonder goed te kijken want dan gaat het van oooh jeetje hebben we dat ook nog! Oooh ligt dat híer! Oooh weet je nog? Etc. Uiteindelijk is er maar bitterweinig dat we nog bewaren. Op de décheterie koopt Theo wat goodwill met een flesje jonge jenever. Er worden hier en daar wat ogen toegeknepen wat het opruimen een stuk makkelijker maakt. Ook daar zijn nog raven die nog heil zien in onze rommel. En zo komen een aantal dingen toch nog goed terecht en is het niet alleen maar “ach wat zonde en oh wat jammer”.

4 antwoorden op “4 – Gestart”

  1. I like all the smiles in the photos; may those smiles endure to the finished product.

  2. De ezels hebben al een dak boven hum kop ?? en zoals hierboven al werd geschreven staat jullie glimlach garant dat het ook wel zal lukken met de chalet! Het verhaal laat zich lezen als een roman. Misschien is dat nog wel een ideetje ipv de schilderwerkjes ??

  3. Het hele project duizelt me met alle planning en de daaraan gekoppelde zaken, die dan toch weer anders lopen.
    Ik bewonder jullie moed en doorzettingsvermogen. Met mij twee linker handen kan ik jullie niet meer da n geestelijk steunen.

Laat een antwoord achter aan JOHN DE GIER Reactie annuleren

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *