Het boeren leven zal wel heel erg zwaar en hard zijn, voor mij als semi buitenstaander biedt het ook regelmatig stof tot typen. Het boeren leven beperkt zich op ons terrein tot wat halfslachtige momenten van zorg over de dieren maar het is te overzien. Nooit hoef ik 50 paar hoeven te verzorgen of elke week kalveren ter wereld te helpen. Het struikgewas is terug te snoeien met een enkele schaar en dat voldoet om de cloture vrij te houden en de ezels binnenboord. Hoewel Keesje nog steeds Houdini-achtige pogingen waagt om te ontsnappen heeft ze laatst de kous op d’r kop gekregen. Onverwacht stond er stroom op een draad die er eerder nooit was. Met veel kracht heeft ze de draad weer van zich af getrokken en daarbij ongetwijfeld flink wat schokken te verduren gehad. De angst zit er nu goed in want al dagen zit er sindsdien geen stroom meer op de cloture. Daar kom ik dan dus veel later pas achter. Als een detective met vergrootglas speur ik de hele cloture langs om te achterhalen waar het probleem zit. Om vervolgens de loshangende draad te vinden door krom gebogen geleiders. Dan weet ik genoeg. Ik reduceer en deduceer als ware ik Clousseau en kom tot bovenstaande conclusie. In een floep en een zucht is het probleempje dan verholpen en dankzij de schrik zal het de komende tijd wel niet meer gebeuren.
Hoe anders gaat dat bij de buren met 50 koeien. Om te beginnen moet je dan elke dag de cloture verzetten om de beesten steeds een stukje extra gras te geven. Elke dag opnieuw paaltjes slaan en draden trekken, stroom checken etc. En op een avond komen er in plaats van 50 koeien, 49 koeien terug naar huis. Uitgebroken? Houdini? Nee Koeien zijn niet zo vrij van geest als ezels. Koeien blijven bij de kudde, koste wat kost. Nog eens tellen en nog eens tellen maar het blijven er 49. De volgende ochtend bel ik op om te vragen wanneer we weer verder gaan met hout kloven en opladen. Maar na de vraag “Ça va?” Komt er meteen een: “Niet zo goed na wat we nu weer hebben meegemaakt.” Ik zucht, en trek de informatie er maar uit. “Hoezo wat is er dan?” Ach en wee er miste een koe. Na nog wat zuchten en wat trekwerk van mijn kant komt het verhaal er uit. Waarschijnlijk was er een kleine of grotere schermutseling geweest tussen de koeien. Eén ervan is toen met de poot achter de cloture gehaakt en vervolgens de greppel in gevallen. Geëlektrocuteerde koe. En ach en wee het is zondag en er kan niemand komen om de verzekering zeker te stellen. Hoewel ik nog in vakantie modus ben reageer ik meteen ad rem: “Oh er moeten dus foto’s gemaakt worden? En jullie hebben geen fototoestel en oh wacht even… ik moet komen foto’s maken.” He gelukkig net op tijd. Ze hadden me net willen bellen met deze vraag maar vreesden dat ik het zicht van een stijve koe niet aan kon. Nee arme kwetsbare ik. Tuurlijk kan ik dat wel aan. Dood is dood toch?
Dus met 10 megapiksels ben ik naar de buren getogen om het hele zaakje digitaal vast te leggen. Je moet je voorstellen dat je bij deze mensen in het stenen tijdperk terecht komt. Het cameraatje is zo klein dat ze het niet als zodanig herkennen en denken dat ik gezellig op de koffie kom. Afijn, uiteindelijk met Gilbert het erf af en door de blubber naar de plaats delict. Van een afstand is het al duidelijk: een geval van dood door eigen schuld dikke bult. Gilbert groepeert de paaltjes en de draad nog even zoals deze er de vorige dag ook bij hadden gelegen. We rommelen een beetje met de plaats delict maar bij gebrek aan getuigen zal dat niet zo’n ramp zijn. Als een echt forensisch team leggen we alles vast, ook het oornummer. Terug thuis zijn de mega piksels snel omgezet in papier en inkt en in een floep en een zucht ben ik terug bij de buren. Dit kunnen ze maar nauwelijks bevatten: Nu al klaar? De foto’s worden aan een grondig onderzoek geworpen. De koe bewonderd en beweend. Het is toch jammer. Nu kan het beest dan toch wel vervoerd worden naar een andere plek waar het pas over enkele dagen opgehaald wordt door een destructie bedrijf. De vampier in mij zou graag wat in de diepvries leggen voor de honden maar dat is uitgesloten. De verzekering heeft voldoende bewijs en we kunnen eindelijk aan de koffie.
16-08-2011