Zwembaden zijn hier prioriteit numero uno. Als je geen zwembad hebt is je huis zo wie zo geen zak waard. Als je wel een zwembad hebt, heb je vooral veel werk. Bovendien als je geen zwembad hebt ben je aangewezen op de goedertierenheid van een zwembadhouder ofwel moet je je tussen het plebs wagen en betalen voor een ritje in een sterk verouderd bad in het dorp. Of je neemt gewoon af en toe een koude douche om af te koelen. Net als het jaarlijks terugkerend kachel probleem in de herfst is er elke zomer weer een waterwedloop voornamelijk en solitair uitgevoerd door Theo. De sproeispecialist. Want elk jaar opnieuw is het begieten van tuin en planten een heidens werk en dat dient elk jaar opnieuw verder geautomatiseerd te worden. Waar we voorheen nog met gieters trap op trap af liepen, is er tegenwoordig een buis met timer die de balkongeraniums bij houdt. Probeerden we een paar jaar geleden nog milieu vriendelijk regenwater uit tonnen te vissen, nu staat er een sproeier een half uurtje te werken terwijl je zelf wat anders doet. Of niks vanzelfsprekend. Maar ik dwaal af.
In het dorp is dus een zwembad. Een jaren 50 exemplaar. Alleen in de zomer maanden is hij open en dan is het er een gejoel van jewelste. Want als het eenmaal 30 graden of meer is maalt er geen kind meer naar een hightec overdekt tropisch gevaar met stroomversnelling en glijbaan met looping. Een ordinair openluchtbad met verouderde tegeltjes en een kraampje voor ijsjes is dan prima. Er maalt nog niemand om veiligheidsmaatregelen en de badmeester is gewoon de knapste jongen uit het dorp. Niemand vraag naar zijn zwembewijs. Alle meisjes liggen in katzwijn ook al is de jongen waarschijnlijk onbewust homo. In zo’n achter gebleven gebied ontdek je dat misschien pas veel later. Hoewel ik zelf niet graag onder springende kinderen zwem is er twee maal per week aquagym voor jong en oud. En daar doet heel fanatiek L’Isle en Dodon dan ook aan mee. Heel gezellig laagdrempelig. En je hebt ook nog het idee dat je wat gedaan hebt. Zeker als je al de hele dag lamlendig gezocht hebt naar schaduw en het gevoel hebt dat je drie keer zo zwaar bent geworden door wat je uit verveling hebt zitten snaaien. Ik zie dus uit naar die aquagym sessies met alle vakantiegangers die hier langs gaan komen. Ook ons Tutje heeft voor de gelegenheid een bikini aangeschaft. Maar je voelt het al aankomen:
Ik liep gisteren met Nadine door het park te slenteren. En zo kwamen we uit bij het zwembad. Na 60 jaar is besloten dat het klaar is. Kennelijk voldoet het niet meer aan de moderne eisen en geld voor een nieuw bad is er niet. Het bad gaat dus op de schop. Het metersdiepe gat wordt gedicht met rommel en grond dat nergens anders heen kan. De kleedkamers zijn doods en hebben een communistisch grauwe uitstraling. Hekken zorgen er voor dat demonstranten zich niet in bikini voor de bulldozers wagen. Het is diep en diep triest. Ik had de woorden naar Theo nog niet uitgesproken of meteen zag hij zijn kans waar. Al maanden bedelt hij om zwembadjes voor als er kinderen zijn in de zomer. Hij ziet niets liever dan blije koppies op het terrein. Vandaag kwam hij dan ook al thuis met een heuse blauwe bubbel. Zo’n spuuglelijk ding waar je “gezellig” met het hele gezin in kan zitten. Niets houdt hem nog tegen om dat blauwe monster achter op het veld te gaan plaatsen. En zo doen wij dan ook mee met de zwembad manie. Het begon met een hondenvijver. Daarna kwamen er in oplopende afmetingen allerlei pierenbadjes en nu dus de blauwe bubbel. De volgende stap is een gat graven en daar een prefab polyester badvorm in kleien. En later als we oud zijn een echt zwembad. Met badmeester.
23-06-2010