Heb ik het net over dat andere ongedierte gehad, dienen zich ineens de vlooien aan. Die monsters duiken altijd op als je ze het minst verwacht. Bridjo krabde zich alweer een tijdje en ik maar denken dat het de befaamde aoûta’s zijn, vooral omdat ik zelf ook onder zit. Het arme kind was al bijna ten einde raad toen ik plots een vlo over haar buikje zag lopen. Het kreng! Gelukkig is vlooienbestrijding een stuk makkelijker dan aoûta bestrijding. Wat chemische troep er over en wat plantaardige troep over haar jeukplekken en weg is de ellende. Ik groei een aloëvera. Vooral om de medicinale werking want van schoonheid moet de plant het niet hebben. Hoewel ik hem wel ben gaan waarderen in de loop der tijd. Inmiddels heb ik ook al babies gekweekt en dat kunnen binnenkort zelfstandige aloëvera’s worden. Op een dag staat het huis vol aloha’s . Dan kan ik mijn eigen handeltje in zeepjes en shampoos en kalmerende smeerseltjes beginnen. Plannen zat! Je moet het blad open snijden en dan de slijmerige prut er uit halen. Je kunt het direkt op een schaaf of jeukwond aanbrengen of verdunnen met water. Een maal aangebracht verdwijnt je wond als sneeuw voor de zon. Echt waar! Ik heb een boek over het gebruik van planten in medicijnen en huishoudelijke dingen. Een soort van fytotherapie. Ik kijk er eigenlijk nooit in. En als ik er in kijk dan vind ik het prachtig maar iets ermee doen… Dat komt er dan weer niet van. Om die reden had ik ook een kamille plantje gekocht. Als je ze niet nodig hebt groeien die dingen overal en nergens maar als je ze zoekt zijn ze er niet. Dan kun je ze beter zelf hebben. Bij mij doet zoiets het dan weer niet. Ik vrees dat het arme plantje teveel water heeft gekregen en verzopen is. Jammer want ik zag mezelf al aftreksels maken en oogjes deppen.
Ik heb ook zojuist een schriftelijke cursus homeopathie voor dieren afgerond. Ik kan niet zeggen dat ik er nu veel aan heb. Jammer is dat eigenlijk. Ik blijf met meer vragen achter dan ik eerder had. En voor een antivlooienbeleid kan ik er ook al niet terecht. Gewoon vers eten en af en toe knoflook erbij en hopen dat je niet al te veel vlooien tegen komt. Nu waren we een tijdje geleden met zijn allen, dat wil zeggen de honden en ik, bij de buren en die arme beesten daar sterven van de vlooien. Dan kan je plantaardig of biologisch bestrijden wat je wil maar vlooien zul je dan wel krijgen. Tja het blijft tobben. De grootste ellende is dat ik me dan ineens zo’n slechte moeder voel. Ondanks al mijn voorzorgen zijn er dan toch vlooien en dat reken ik mezelf aan.
Van de ene schrik kwamen we in de andere toen Theo ontdekte op internet dat onze caravan, ons tweede huis, onze hoop in stressvolle dagen, wellicht volledig illegaal door het land zou trekken. Het ding komt uit Engeland en sinds niet zo lang moeten alle buitenlandse voertuigen of verrijdbare voertuigen ingevoerd worden en apart verzekerd en een eigen kenteken hebben. Onze droom ging in duigen. Dat kan ik je wel vertellen. Voordat je zoiets voor elkaar hebt, ben je maanden zo niet een jaar verder en kun je beter een nieuwe caravan hier kopen. Op dit soort momenten vind ik het echt hoog tijd dat Europa één moet worden. Het is toch van de gekke dat je in het ene land ergens mee mag rijden en in het andere niet! Aan de andere kant hoort het misschien wel bij de charme van het leven in een ander land. Niets is meer vanzelfsprekend. Afijn, de dag na de shock zijn we maar even bij Philippe langs gegaan. Philippe heeft een verzekeringskantoor in het dorp en is bovendien onze buurman. Dat is handig. Hij moest zich behoorlijk achter de oren krabben. Maar we stelden de vraag pas nadat we hadden verklaard dat we onze autoverzekering naar hem toe wilden oversluizen. Dat is weer een ander verhaal over bankzaken en daar heb ik even geen puf in. En omdat we dus wat goodwill gekweekt hadden, kon het caravan verhaal er best achteraan. Philippe deed zijn uiterste best zakelijk te zijn en babbelde ingewikkelde taal met Theo die ik allang niet meer begreep omdat het over dingen gaat waar ik geen verstand van heb maar wel zou moeten hebben. Ik droom dan altijd een beetje weg en bedacht dat ik Philippe de dag ervoor nog in zijn badjas en kale blote witte benen had zien staan voor zijn huis en hoe hij hier jaren geleden in de trog lag over te geven en andere keren bezopen naar ons toe kwam lopen. Maar het gaat weer goed met Philippe nadat Marie Helene is overleden en hij een nieuwe vrouw in zijn leven heeft. En wat verzekeringen betreft hebben we tot nu toe geen klagen. Volgens Philippe moest het uiteindelijk allemaal wel kunnen. Tja, helemaal legaal is het niet en als je aangehouden wordt moet je net doen of je er niks van begrijpt maar in geval van een ongeluk zijn we wel verzekerd. Het is net als met vlooien: je krijgt ze niet als je er geen tegen komt.
03-10-2009