– Hi hi hi lachte Dapper het konijn, toen ze Paquito die ochtend zag lopen. Maar ze hield er meteen mee op toen deze heel boos omkeek.
– Oeps, sorry hoor! Je hoeft niet meteen boos te worden.
– Ik begrijp gewoon niet wat er te lachen valt, bromde Paquito. Sinds vorige week loopt iedereen me al uit te lachen. Ik kan niet iemand tegen komen of ze beginnen te lachen. Gewoon stóm lachen. Net als jij eigenlijk.
– Ja maar het is ook wel heel grappig, gniffelde Dapper. Je loopt namelijk in je blote bibs.
– In mijn blote bibs?! Paquito sprong van schrik een meter omhoog. En daar loop ik al een hele week in? Waar komt dat vandaan? Hoe ben ik daar dan in gestapt? Nu begon Dapper nog harder te lachen. Ze wreef verrukt langs haar lange oren en stampte wel tien maal op de grond. Ze sloot haar blijdschap af met een sprongetje helemaal in de rondte. En toen nog maar een keertje.
– Je blote bibs is als je helemaal geen broek meer aan hebt of in ons geval helemaal geen haren meer. Dan loop je dus in je blote bibs!
Paquito liet het woord een paar keer over zijn tong rollen en probeerde toen verwoed zijn bibs af te dekken met zijn staart maar dat lukte maar half.
– Dan kan ik niet anders dan de hele dag op mijn bibbus blijven zitten, zodat die niet te zien is.
En zo zat Paquito dag na dag op zijn bibs. Hij stond alleen op als het heel donker was en helemaal niemand in de buurt. Overdag kreeg hij bezoek van alle dieren behalve van tante Noor want die vond hem een aansteller.
– Die blote bibs van jou gaat vanzelf wel weer over zei ze. Als het winter wordt dan heb je weer haar. En meer dan je lief is. Geniet er maar van.
Maar Paquito was vast beraden. Hij was tenslotte een ezel en als hij iets in zijn kop had, had hij het niet in zijn blote bibbus. Op een dag vonden de dieren dat het lang genoeg geduurd had.
– We missen je, riepen ze om de beurt. Of: waar blijf je nou? Juffrouw Bridjo was de eerste die met een idee kwam.
– Als Paquito niets meer durft vanwege zijn blote bibs, dan ga ik ook in mijn blote bibs. En ze schoor subiet haar hele broek weg, die een mager kontje verhulde.
– Zo, zei ze parmantig. Nu heb ik ook een blote bibs.
– Dat wil ik ook! Riep Indy die inmiddels terug was uit het ziekenhuis. En ze pikte al haar kontveren één voor één uit. Net zo lang tot er een klein kippenkontje overbleef.
Dapper bedacht zich geen moment want ze wilde niet de laatste zijn en roets roets, daar liep ze even later in haar kale derrière. Pucks de poes bestudeerde de blote billen parade en kon niet achterblijven. Alleen tante Noor weigerde mee te doen.
– Daar begin ik niet aan hoor, zei ze. Mijn billen zijn bloot genoeg. Nóg bloter en ik vat kou. Maar de andere dieren wisten wel dat ze zich schaamde voor haar dikke kont. En dus lieten ze het maar zo. Die avond zaten ze met z’n allen om het kampvuur de billen warm te houden.
– Brrr bibberde Pucks, dat valt niet mee hoor. Koud!
Op tante Noor en Paquito na, was iedereen aan het klappertanden.
– Toch vreemd, dat ik het niet koud heb, mompelde Paquito. Ik loop al weken met een blote bibbus maar ik heb het nog niet koud gehad. Eerder juist lekker. Misschien hóór ik wel kaal te zijn van achteren. De andere dieren vonden dat twijfelachtig.
– Dat zou heel vreemd zijn want je hebt verder nog heel veel haar, zeiden ze. Toch vond Paquito het wel heel aardig dat iedereen meedeed en om te bedanken wreef hij ieder één voor één de billen warm.
– Lekker, mompelden de andere dieren en ze vielen bij het kampvuur in slaap. Zo ging het een aantal dagen en een aantal weken door. Bij iedereen groeide de broek of de rok langzaam weer aan en op een dag kon het kampvuur uit. En toen bleek dat Paquito niet alleen in zijn blote billen liep maar helemaal in zijn blote niksje. Al zijn prachtige lokken waren verdwenen.
– Moet je kijken! Riep Indy
– Het is wel raar, mompelde Dapper
– Ik vind het wel mooi, juichte juffrouw Bridjo
– Waarschijnlijk hoort het zo, peinsde Pucks.
– Ik weet het wel zeker, sprak tante Noor.
– Lekker, riep Paquito, ik laat het voorlopig gewoon zo!
De andere dieren slaakten een zucht van verlichting.