– Ik heb nou toch zoiets raars gevonden!
Indy de kip kwam aangefladderd naar het plekje op de heuvel onder de boom, waar Paquito en tante Noor aan het grazen waren. Onder haar vleugel hield ze angstvallig een niet helemaal rond voorwerp was. Af en toe struikelde ze over een stammetje maar uiteindelijk kwam ze ongedeerd op de heuveltop aan.
– Poeh poeh, dat viel niet mee. Voorzichtig legde ze het ronde voorwerp aan de hoefjes van Paquito.
– Moet je eens kijken wat ik gevonden heb! Toen ik vanmorgen wakker werd, lag het zomaar onder mij. Ik had het niet eens in de gaten. Geen idee waar het vandaan komt. Toen ik opstond struikelde ik er over. Ik viel pardoes met mijn snavel in het stro en dat gekke ronde ding rolde achter mij aan.
Paquito bestudeerde het voorwerp eens goed, snuffelde er aan en probeerde er heel voorzichtig op te bijten. Het smaakte niet naar wortel, niet naar distel of naar appel, dus nergens naar.
– Het lijkt wel op iets dat ik niet ken, zei hij. Het ziet er net zo uit en het voelt ook net zo raar. Ik zou het dus niet weten
– We moeten Pucks er maar weer eens bij roepen. Tante Noor, de rust zelve keurde het voorwerp geen blik waardig. Het zou me niet verbazen als ze er weer een moeilijk woord voor weet.
Even later kwamen de dieren aangelopen om het gevonden voorwerp te bekijken.
Juffrouw Bridjo gaf het een zetje met haar neus om te zien of ze er mee kon spelen.
– Hij stuitert niet, dus zo geweldig kan het niet zijn. Misschien is het de moeite waard als er een touwtje aan hangt maar tot die tijd zeg ik nee tegen dit ding.
Dapper die alleen was gekomen besnuffelde het voorwerp van voor en van achter en van achter en naar voor om vervolgens te ontdekken dat er jammer genoeg geen voor en achter aan het ding zaten.
– Dat wordt mij te ingewikkeld zuchtte ze. Kun je het misschien aantrekken?
Pucks die er als laatste bij was gekomen, haalde een loep te voorschijn en bekeek het geval nauwkeurig.
– Ik zou denken van niet maar we kunnen het allicht proberen.
Eén voor één probeerde iedereen het voorwerp aan te trekken maar Paquito was de enige die het dichtst in de buurt kwam door hem op zijn oren te laten balanceren.
Indy keek bedenkelijk toe en voelde een grote ongerustheid over zich heen komen.
– Ik geloof toch dat het ding het beste af is bij mij mompelde ze. En met een bezitterig gebaar, verborg ze het weer onder haar vleugel.
De dieren besloten dat het tijd was dat pucks het verlossende woord zou spreken. Pucks zat inmiddels al een tijdje in het boek te bladeren op zoek naar het moeilijke woord.
– Laten we het vast gaan raden riep Dapper en de gene die het dichtst in de buurt zit heeft gewonnen. Dat vonden de dieren direkt een goed plan. Op kilometers afstand was het gekraak van hun hersens te horen, verder niets dan stilte.
– Het is een ronddraaidinges! Paquito sprak het verlossende woord. Trots keek hij om zich heen of iemand hem kon evenaren
– Een binnenstebuiten driehoek, sprak tante Noor gewichtig. De dieren keek haar vol bewondering aan.
– Een contravierkant! Riep juffrouw Bridjo trots. De dieren begonnen door elkaar te roepen. Een gevulde hoepel, een piepdraaier, een muisvanger, een doldouwer, een flierefloeper, een cirkelsteen, een raddoedel, een vleugelvlammer!
Pucks was de enige die niet mee deed aan het raad spel. Na enige tijd klapte ze haar boek dicht, en legde het opzij. Alle dieren keken haar hoopvol aan. Het werd stil. Muisstil.
– Ahum, Pucks schraapte even haar keel. Beste diergenoten, ik vrees dat ik het antwoord op dit moeilijke vraagstuk schuldig moet blijven. Er staat geen enkel moeilijk woord in dit boek dat ook maar doet vermoeden om welk voorwerp het hier gaat. Ik vrees dat ik vandaag gefaald heb. Het woord moet zó vreselijk moeilijk zijn, dat mijn boek er geen antwoord op kan geven.
Teleurgesteld raapte ze haar boek weer op en ging op weg naar huis om verder te studeren. De andere dieren dropen ook één voor één af.
– Het geeft niet hoor Indy, dat we niet weten wat het is. Paquito hoopte Indy nog een beetje moed in te spreken. Zo houden we tenminste altijd wat te raden over. Verstop het ding maar goed onder je vleugel, misschien zegt het op een dag dan vanzelf wel wat voor woord het is.