13 – goede tijden slechte tijden

Dit is een moeilijke week. We vallen duidelijk in een gat. Alle energie lijkt verdwenen te zijn. Het weer helpt niet mee. Het regent onophoudelijk. Ja oké, we hebben heel erg geboft met het weer tijdens de verbouwing en de verhuizing maar hoe welkom regen ook voor het land is, ik heb er al snel genoeg van. Niks lekker opgerold voor de kachel filmpjes kijken. Niks kaarsjes aan en gezellig kneuteren. Niks boeken verslinden , niks lang uitslapen, niks van dat alles. Het land verandert met de snelheid van het licht van een landelijk gezellige plek in een modderpoel waar een varken jaloers op zou zijn. Voor de hut wordt het een uitdragerij. Honden lopen ongemoedereerd met modderpoten naar binnen. De aldi stofzuiger blijkt een farce en het vuil hoopt zich elke dag op. Drie tot vier keer per dag veeg ik, dweil ik, veeg ik, dweil ik, veeg ik…  Het petroleum kacheltje stookt het wel warm maar alles blijft en wordt zelfs vochtig. Vocht van buiten en vocht van binnen. Tot zelfs dat kacheltje het af laat weten. Want het vocht van buiten dringt nu toch ook langzaam naar binnen. Als we niet snel een extra wand met isolatie plaatsen kan je volgend jaar de hele hut afschrijven.
Hoewel de bankjes die we hadden gekocht hartstikke leuk zijn, zit Theo er niet lekker in. De honden vinden het deste prettiger. Het vocht van het wasgoed druipt langs de ramen omlaag naar de vloer. Die ligt dus vol handdoeken en stof en zand en haren en kattebakgrit. Binnen twee weken is de idyllische hut veranderd in een never ending story van schoonmaken en poetsen en vocht voorkomen en tocht plekken. Maar misschien moet ik mijn zegeningen tellen: Het dak lekt niet.

Omdat ik bijna niks meer te doen heb kak ik vreselijk in. Ik slaap elke nacht als een blok en kan s morgens maar moeilijk wakker worden. Overdag redder ik wat in het rond om de boel een beetje proper te houden en om wat gezonds binnen te krijgen. Ik loop een paar rondjes met de honden, verzorg de ezels, borstel de katten. Een leven als een luis op een zeer hoofd. Dat zal de engelse vertaling wel grappig vinden. A life like a lice on a sore head. Ik lees Obama’s relaas maar kan niet lang genoeg stil zitten en dus heb ik het maar op genomen om Gilbert te helpen met de koeien. Vele handen maken licht werk en ik krijg wat structuur in mijn dag. Ik heb het natuurlijk al vaker gedaan maar meestal in combinatie met jongeren die wilden helpen of met gîte gasten in de zomer. Stinkend kom ik daarna weer thuis. Dartan vond het eerst allemaal een beetje eng maar wel interessant. Maar al snel kwam hij verder de stal in en voorkomt nu dat kalfjes de verkeerde kant op rennen. Zo leuk! Naast de ezels bewaken heeft hij er nu een taak bij gekregen om zijn intelligente hoofd bezig te houden.

Omdat Theo zo graag naar vlammen kijkt hadden we op internet een houtkachel met raampje besteld. Alweer een tijdje terug. Maar al dat er kwam geen houtkachel natuurlijk. Emails naar het betreffende bedrijf worden niet beantwoord en als we uiteindelijk bellen staan we eerst een half uur in de wacht. Een meneer vertelt dat hij het uit gaat zoeken en ons de volgende dag een email zal zenden met de exacte afleverdatum. Die mail komt natuurlijk nooit. Er gaat een weekend overheen en dus zitten we maandag weer aan de telefoon. Eerst een half uur naar het intro van “Sugar” van Robin Schultz te luisteren. Op zich niet erg want daardoor denk ik met toch een beetje weemoed terug aan de trampoline lessen. Een damesstem vertelt dan dat de kachel nog in de maak is in de fabriek. Huh? Dus er is nog niet eens een kachel! Er is alleen nog maar een opdracht tot het maken van een kachel. Via de website zouden we dan de opdracht kunnen annuleren en ons geld terug vragen. Je voelt hem al aankomen. Op de website is niks te vinden over het annuleren van een opdracht. We besluiten dus om het originele kacheltje te installeren en de komende weken zullen we wel bezig zijn met de remboursement. Theo wilde hem, het kacheltje, eigenlijk in zijn werkplaats hebben maar ik vind hem leuk genoeg voor binnen. Gekregen van lieve vrienden met positieve recensies. Jaren goede arbeid verricht. Dat moet van zo’n nieuwbakken modern ding nog maar afgewacht worden. We maken een betonnen plak waar de kachelpijp doorheen moet. Rechtstreeks door de houten muur is niet aan te bevelen natuurlijk. Maar het eerste maaksel mislukt. De volgende dag het tweede maaksel. En zo wordt het uitgesteld en uitgesteld.
Ondertussen geselen de wind en regen en hagel om de hut. Dat maakt het allemaal een beetje lastiger om aan het werk te gaan, om een gat in de muur te maken voor de schoorsteen, om buiten te staan bibberen voor de rest van de schoorsteen. Nee het leven lijkt geen rozengeur en maneschijn op dit moment. Maar het is maar een moment. Het gaat vast allemaal goed komen.
Want ondertussen zijn we zaterdag 20 jaar getrouwd. Ik meld het maar even zodat het niet helemaal onopgemerkt verzuipt. We gaan voor de buren een maaltijd maken, nemen alles mee en eten het daar gezellig op.
Nu lijkt het alsof alles een beetje op z’n gat ligt, stil staat, “malheur” is en meer van dat soort superlatieven. Maar nee, er zijn wel degelijk weer hoogtepunten te vieren.
De werkplaats is al gedeeltelijk klaar en heeft stroom en licht. Essentieel om te kunnen werken niet waar? We kunnen er warempel lopen zonder tussen alles door te moeten schuifelen. Nog zo’n hoogtepunt is dat ons ienieminie kleine fornuisje een bruut werkpaard blijkt te zijn. Natuurlijk klein en er kunnen geen grote schalen in en dergelijke, maar het werk dat hij moet doen doet hij dan ook fantastisch!
Wederom een hoogtepunt is dat het internet snel en betrouwbaar blijkt te zijn. Wij hebben internet via een radioverbinding. LTE voor de techneuten onder ons. Dit is voor waar wij wonen de snelst mogelijke verbinding. Ondanks de hoosbuien, de wind en welk slecht weer nog meer, blijft tot onze verbazing de verbinding intact, snel en stabiel. Dat mag met recht een hoogtepunt genoemd worden hier op het Franse platte land.
En wat dacht je van wat eerder al eerder kort is aangestipt…. Het dak blijkt werkelijk waterdicht te zijn. Hoera!!!!
En al het water dat van de hellingen naar beneden stroomt, loopt niet naar ons toe maar volgt het pad naar beneden. Hoezee en driewerf opluchting alom!
Volgende week moet het wat minder worden met de regen en gaan we aan de slag met de buitenkant om een 2e wand met er tussen isolatie te plaatsen. Dat zal een hele verbetering worden.
Ook zijn we aan het kijken of we een groendak kunnen maken. Het voordeel is de hoge isloatie waarde, zowel in de zomer als in de winter, en daarnaast is het leuk voor de natuur. Dat dak maken is niet zo’n probleem. Alleen het gewicht is een behoorlijk obstakel. Het blijkt dat ons dak “slechts” 35 kilo per vierkante meter mag worden belast. De lichtste oplossing die we tot nu toe hebbben gevonden is een sedum dak in plastic bakjes. Maar dit weegt in de lichste vorm al 42 kilo maximaal.
Dus als iemand nog leuke ideeën hiervoor heeft, dan houden wij ons graag aanbevolen.

6 antwoorden op “13 – goede tijden slechte tijden”

  1. Al eeuwen lang blijft er na regen zonneschijn komen😇🥴 Hou de moed er toch maar in😘
    Hopelijk lukt het met die betonplaat als schouwdoorvoer. Wel een goed idee.
    Misschien een magere, maar wel een gemeende troost, onze paarden staan ook weer dik het in het slijk.

  2. How about a mud brick home encapsulating the bungalow. You have plenty of mud by the looks of it. Also very good weight bearing propensity for a roof top garden. 100% insulation all around.

  3. Voor het verhaal is het natuurlijk erg leuk om te lezen van hoogte en dieptepunten en ik denk ook voor jullie wanneer je je verhaal terug gaat lezen😄…… erg leuk….

  4. lieve Dorine en Theo, ik lees jullie verhaal met een gevoel van verbazing, medelijden, hoop en plezier. Het komt goed zegt mijn gevoel, als eerst die natte winter maar over is. Een ander moment lees ik nieuwe perspectieven voor Dorine en Dartan, heel fijn! Medelijden krijg ik wanneer ik bedenk dat jullie van een enorme ruimte naar een mini mini ruimte zijn gegaan. Kan mij goed voorstellen dat je dan zo af en toe met je armen over je darmen naar buiten staat te staren en ontwenning verschijnselen probeert weg te wuiven met gedwongen positieve gedachten. Potverdorie wat zijn jullie begonnen…….. dat is niet wat in mij opkomt. Je beschrijft jullie dagelijkse beslommeringen op een openhartige manier waar ik veel respect voor heb. liefs en houd moed ik houd van jullie!!!!

  5. Wij hebben destijds ons eigen huis gebouwd en ik herken het een en ander. Er zijn bij ons ook momenten geweest, dat ik zei als we uit eten gingen: “ik hou mijn laarzen gewoon aan hoor ” Later kun je daar hartelijk om lachen. Na regen komt zonneschijn!

  6. Allereerst van harte gefeliciteerd met jullie twintig jarig huwelijk. Dat jullie er naar twintig jaar huwelijk en de arbeidsintensieve periode er zo fleurig bij staan, zegt iets over jullie onverzetelijkheid en doorzettingsvermogen,
    Dit wensen wij jullie toe voor 2021, houdt vol, dan komt de zon vanzelf wel weer op.

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *